Τι είναι το εγκεφαλικό επεισόδιο;
Ως εγκεφαλικό επεισόδιο ονομάζουμε τη βλάβη που δημιουργείται, όταν σταματά η ροή αίματος προς ένα τμήμα του εγκεφάλου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να σταματά η παροχή οξυγόνου στα κύτταρα που βρίσκονται στον εγκέφαλο και να αρχίζει η σταδιακή νέκρωσή τους. Τα εγκεφαλικά επεισόδια χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
- Αιμορραγικό εγκεφαλικό επεισόδιο κατά το οποίο παθαίνει ρήξη κάποιο αγγείο, εντός ή εκτός του εγκεφάλου και δημιουργείται αιμάτωμα μέσα στο κρανίο
- Ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο κατά το οποίο διακόπτεται ή περιορίζεται σημαντικά η παροχή αίματος, προς κάποιο τμήμα του εγκεφάλου, λόγω ύπαρξης κάποιου θρόμβου (αποτελεί τη συχνότερη μορφή εγκεφαλικού επεισοδίου).
Και στις δύο περιπτώσεις, η ζημιά που θα δημιουργηθεί εξαρτάται από το ποια περιοχή του εγκεφάλου έχει προσβληθεί. Έτσι, ένας ασθενής με εγκεφαλικό επεισόδιο, μπορεί να εμφανίσει δυσκολία ή απώλεια ομιλίας, όρασης, αισθητικότητας, μνήμης και μυϊκής ισχύος. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο ασθενής εμφανίζει συνδυασμό κάποιων από τις παραπάνω καταστάσεις. Η ζημιά που προκαλείται, μπορεί να είναι παροδική, μόνιμη ή και να επιφέρει την κατάληξη του ασθενή.
Ποια είναι τα συνήθη συμπτώματα ενός εγκεφαλικού επεισοδίου;
- Αδυναμία, μουδιάσματα, παράλυση σε ένα μέρος του σώματος (πρόσωπο, χέρια, πόδια)
- Δυσκολίες ομιλίας
- Δυσκολίες κατανόησης
- Σύγχυση
- Δυσκολίες όρασης (απώλεια ή μείωση της όρασης στο ένα ή και στα δύο μάτια)
- Ζαλάδες, απώλεια ισορροπίας, δυσκολίες βαδίσματος, απώλεια συντονισμού των κινήσεων
- Έντονος επίπονος πονοκέφαλος που εμφανίζεται ξαφνικά, χωρίς να υπάρχει γνωστή αιτία
- Ημιπληγία (όταν παραλύει η μια πλευρά του σώματος)
- Δυσκολία στην κίνηση της γλώσσας
- Έντονη όσφρηση καμένου
Πως γίνεται η αποκατάσταση ενός εγκεφαλικού επεισοδίου;
Η αποκατάσταση ενός εγκεφαλικού επεισοδίου, πρέπει να ξεκινά το ταχύτερο δυνατόν, καθώς το πρώτο εξάμηνο από την εμφάνισή του, είναι το πιο κρίσιμο για την αποκατάσταση. Ανάλογα με την ηλικία και την έκταση της βλάβης, το πρόγραμμα αποκατάστασης συνήθως περιλαμβάνει Φυσικοθεραπεία, εργοθεραπεία, λογοθεραπεία (εάν έχει προσβληθεί το κέντρο του λόγου ή υπάρχουν προβλήματα κατάποσης), ψυχολόγο (όχι μόνο για υποστήριξη της ψυχολογικής κατάστασης του ασθενή, αλλά και για να παρέχει εξειδικευμένο πλάνο νοητικής επανεκπαίδευσης όταν είναι απαραίτητο). Απαραίτητη επίσης είναι η παρακολούθηση του ασθενή από νευρολόγο.